W Rewie w dniach 30 maja – 2 czerwca odbyły się zawody King of the Bay To festiwal sportów wodnych,...
Czytaj dalej
Podstawową różnicą między kształtami latawca kite jest stopień wygięcia latawca. Możesz spotkać latawce, które są bardzo wygięte wzdłuż krawędzi natarcia i mają duże ilości materiału po bokach, w pobliżu tipów. Na przeciwległym końcu spektrum są latawce, które są bardziej płaskie wzdłuż przedniej krawędzi. Z małym rozbudowaniem tipów po bokach i większością poszycia skierowana do tyłu.
Latawce kite mocno wygięte są ogólnie nazywane C shapami. A latawce mniej łukowate określmy na potrzeby tego tekstu jako „płaskie”.
Im bardziej płaski latawiec, tym bardziej potrzebuje olinowania czyli bridle. Bridle utrzymują skrzydło w spłaszczonym kształcie. Bez olinowania latawiec zacząłby wybrzuszać się w środku pod wpływem siły wiatru. Linki nie tylko utrzymują kształt latawca, ale także „zawiasują” krawędź natarcia. Dzięki temu latawiec może pochylać się i zmieniać kąt natarcia, poprzez przesunięcie drążka w górę lub dół. Zarówno latawce płaskie, jak i w kształcie litery C mogą w ten sposób wykorzystywać bridle. Jednak czysty latawiec C nie potrzebuje olinowania, aby utrzymać kształt. Może latać z 2 liniami mocy i 2 linkami sterującymi połączonymi na rogach tipu.
Więc jakie są praktyczne różnice między latawcami płaskimi i C shapami? Możemy się wiele nauczyć, obserwując siły podczas przyciągania i odpuszczania baru.
W płaskiej konstrukcji, kiedy przyciągasz drążek krawędź spływu opada. Ponieważ latawiec jest płaski, duża powierzchnia poszycia generuje sporo siły w poprzek skrzydła działając od kitesurfera. I odwrotnie, kiedy odpuszczasz bar, latawiec opada i zrównuje z wiatrem. Siły aerodynamiczne są wówczas zmniejszone w momencie odepchnięcia drążka.
Oryginalne latawce C shape są zupełnie inną konstrukcją. Kiedy przesuwasz bar do siebie lub do góry, wpływasz tylko na środkową sekcję, mniejszą powierzchnię poszycia która jest ściągana do dołu lub unoszona przez wiatr. W tej sytuacji otrzymujesz mniej mocy przez przyciąganie i mniej redukcji siły, odpuszczając bar.
Zasadniczo dobry płaski latawiec daje znacznie większą kontrolę nad jego siłą. Masz większe możliwości zdepowerowania latawca, większe bezpieczeństwo oraz znacznie większy zakres wiatrowy. Oznacza to również, że płaskie konstrukcje są łatwiejsze do skakania i zapewniają dłuższy czas lotu. Dodatkowe, wysunięte poszycia skierowane w stronę ridera zapewnia noszenie na krawędzi okna. Płaski latawiec przypomina więc, trochę lotnię do skakania.
Latawiec C shape szybko przelatuje przez okno wiatrowe, a potem opuszcza Cię z małą mocą. Ta właściwość wykorzystują riderzy freestyle. Duże sekcje boczne tipów mają swoją funkcję. Siły boczne zapewniają stabilność boczną latawca. Panele boczne zapobiegają opadaniu latawca na bok. W C shapie, jeśli wszystkie linki się poluzują, dobry latawiec powinien utrzymać swoją pozycję.
Podsumowując istnieją ogromne różnice między płaskimi latawcami a latawcami typu C shape.
Warto jednak zauważyć, że w praktyce większość sprzedawanych latawców kitesurfingowych, nie znajduje się na ekstremalnych krańcach charakterystyki.
Jeśli zbudowałbyś latawiec, który byłby całkowicie płaski, bardzo trudno byłoby utrzymać go w powietrzu. Widzimy takie sytuacje gdy ktoś nie dopompuje swój latawiec 😉
Podobnie, konstrukcja latawieca C shape z 4 prostymi połączeniami (jak np. Takoon pro model Franz Olry z 2004 roku), również nie jest powszechny ze względu na ograniczoną moc, kontrolę i zakres wiatrowy. Są to konstrukcje znajdujące się na ekstremalnych końcach charakterystyki latawców.
Kolejną ważną cechą latawca, którą omówimy jest jego proporcja. Mówiąc prościej, jest to współczynnik jego długości do szerokości. Tą proporcję producenci określają jako współczynnik ratio. Wysoki współczynnik będzie charakteryzował latawiec o długim, chudym i wrzecionowatym kształcie. Latawce o niskim współczynniku będą krótkie i szerokie.
Latawce o niskim współczynniku, bardzo łatwo skręcają. Kompaktowy kształt ułatwia zmianę kierunku. Dlatego dobry latawiec o niskim aspekcie powinien być w stanie obracać się w miejscu, co również oznacza, że łatwo go zrestartować z wody.
Długi, wąski latawiec wymaga więcej wysiłku, aby zmienił kierunek lotu.
O różnicach między niskim i wysokim współczynnikiem proporcji możemy dowiedzieć się znacznie więcej, obserwując co się dzieje podczas zwiększania i zmniejszania mocy.
Przy małych kątach natarcia na wiatr, skrzydło z wysokim współczynnikiem ratio gwałtownie zwiększa siłę nośną. Latawiec o niskim współczynniku kształtu, zwiększa ciąg płynniej. Oznacza to, że latawce o wysokim współczynniku mogą zapewnić nieco lepszą wydajność i większą moc blisko krawędzi okna. Takie latawce lepiej ostrzą na wiatr, a także dalej szybują w skokach. Trzeba jednak zaznaczyć, że przy słabym wietrze taki latawiec łatwo przebrać i sprawić, że wystąpi backstalling czyli opadanie w tył.
Z latawcem o niskim współczynniku ratio posiadają większy kąt natarcia na wiatr, przez co nie są tak efektywne jak te o wysokim współczynniku. Płynniejsza zmiana ciągu i mniejsza tendencja do przebrania sprawia, że latawce z niskim współczynnikiem, są bardzo wybaczające. Na przykład podczas porywów latawiec o niskim współczynniku generuje moc płynnie, podczas gdy latawiec o wysokim współczynniku kształtu twardo kopie oddając szkwały.
Podsumowując:
Dobry latawiec do kite o niskim aspekcie powinien być przyjazny dla użytkownika – szybko skręcający, łatwo wstający z wody i ekstremalnie stabilny.
Dobry latawiec o wysokim współczynniku kształtu zapewnia większą wydajność, mniejszy opór i większą moc w oknie wiatrowym.
Tak więc latawce mają różne współczynniki ratio i różny stopień wygięcia w C. W tej przestrzeni znajdziesz wybór różnorodnych latawców do różnych celów. Jeśli jesteś typowym początkującym, który właśnie skończył lekcje kitesurfingu, potrzebujesz latawiec bardziej płaski. Taki który zapewni Tobie świetną kontrolę mocy na barze i dużą stabilność. Potrzebujesz także latawiec o średnim współczynniku ratio. Wynika to z tego że, jako początkujący, chcesz łatwości użytkowania i restartu z wody (cecha płaskiego skrzydła) oraz potrzebujesz dobrej wydajności pod wiatr (cecha średniego ratio).
Jeśli chcesz latawiec dedykowany wysokim skokom, możesz pójść w latawce o wyższym współczynnikowi proporcji i nieco bardziej płaskiej konstrukcji. Takie skrzydła zapewniają większą wydajność i kontrolę mocy, dzięki czemu będą sprzętem do latania.
Złym wyborem dla początkujących, będzie wybór w pełni wygiętego latawca C shapa. Latawiec taki jak np. Vegas nie jest przeznaczony dla osób początkujących i chcących dobrego zakresu wiatrowego. Co więcej, Vegas ma wysoki współczynnik ratio, co nadaje mu nieco agresji w oknie wiatrowym. Jest to skrzydło przeznaczone dla poważnych lub profesjonalnych riderów, którzy chcą mocnych loopów lub skoków unhooked. Jeśli planujesz pływać unhooked, to jest bardziej przyjazny dla Ciebie będzie hybryda latawca na bazie C shapea. Będąc trochę bardziej płaską konstrukcją i mając bardziej rozbudowany bridle, daje więcej mocy, kontroli i większy zakres wiatrowy. Ale nadal ma zdolność dryfowania z wiatrem, dobrego skręcania i daje możliwość pływania unhooked.
Co zaskakujące, jeden z najbardziej wybaczających latawców jest w rzeczywistości dość wygięty. Latawce wave świetnie dryfują podczas wyluzowania linek. Duże tipy w połączeniu z niższym współczynnikiem ratio pozwalają na skręcanie w miejscu i łatwy restart z wody. Jest to najprawdopodobniej najbardziej wybaczająca konstrukcja latawca, na jakiej kiedykolwiek pływaliśmy. Jest to świetne rozwiązanie dla osób chcących pływać na deskach kierunkowych.
Teraz omówmy parę terminów, które spotkasz podczas szukania latawca.
Latawce które mają średnie wygięcie oraz średni aspekt ratio nazywają się hybrydami. Hybrydy są bardzo popularne, ponieważ wielu pływających osób lubi mieszać style sesji kite. Nie chcą robić tego samego każdego dnia.
Innym terminem, który usłyszysz jest termin bow. Terminem bow opisuje się latawce, które należą często do konstrukcji płaskich. W praktyce bowami nazywamy konstrukcje, które mają wklęsłą tylną krawędź latawca, nazywaną również krawędzią spływu. Wygląda trochę jak łuk. Tak się składa, że wiele super płaskich latawców ma odchylone do tyłu tipy, więc termin płaskich latawców i pojęcie bowa są z sobą połączone.
Jednak możesz spotkać płaskie latawce, które w ogóle nie mają kształtu łuku. Wtedy masz do czynienia z latawcem typu delta. Termin delta jest ogólnie używany do opisania latawca hybrydowego. W praktyce latawiec delta oznacza po prostu, że czasza jest z grubsza trójkątna z perspektywy jeźdźca, lub na ziemi po rozwinięciu. Delta powstała na bazie C shapa, wykorzystując panele boczne w celu zapewnienia bocznej stabilności. Następnie poszerzono środkową sekcję, ponieważ ta zapewnia lepszą kontrolę mocy na barze. Rezultatem jest hybryda właściwości latawca.
Ale możesz rozszerzyć środkową sekcję na płaskim latawcu lub możesz przedłużyć środkową sekcję na mocno wygiętym latawcu C shape co oznacza, że możesz uzyskać daszki w kształcie delty, które są zupełnie inne od siebie nawzajem. Dlatego termin delty czasami wprowadza w błąd.
To wszystko od nas. Mamy nadzieję, że ten poradnik pomoże Ci znaleźć idealny latawiec i uniknąć niewłaściwego.
Jeśli masz jakieś pytania dotyczące kształtów latawców, na które nie masz odpowiedzi, napisz do nas wiadomość. Postaramy się pomóc.
[…] do przodu i ponownie się wznieść. Gdy krawędź natarcia, czyli tuba główna (tu więcej o latawcach) skrzydła przesunie się do przodu, odzyskasz możliwość kontroli nad latawcem […]
[…] kite unikaj C-shapeów. Najłatwiejszą konstrukcją na pierwszy wybór będzie delta lub bow (więcej o kształtach latawców). Do pompowania powietrza w tuby, potrzebna będzie pompka. Ponieważ latawiec jest […]